البحث

عبارات مقترحة:

الظاهر

هو اسمُ فاعل من (الظهور)، وهو اسمٌ ذاتي من أسماء الربِّ تبارك...

الحكيم

اسمُ (الحكيم) اسمٌ جليل من أسماء الله الحسنى، وكلمةُ (الحكيم) في...

الحميد

(الحمد) في اللغة هو الثناء، والفرقُ بينه وبين (الشكر): أن (الحمد)...

از ابوقتاده انصاری رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله درحالی نماز می خواند که امامه دختر زينب (نوه اش) را بر دوش داشت. و در روایت ابوالعاص بن ربیع بن عبد شمس رضی الله عنه آمده که: چون سجده می کرد او را [بر روی زمین] می گذاشت و هنگامی که بر می خاست او را بر می داشت.

شرح الحديث :

رسول الله در نماز نوه اش امامه بنت زینب را بر دوش می گرفت چنانکه به وقت قیام او را بر دوش خود می گذاشت و وقتی رکوع یا سجده می کرد با محبت و مهربانی او را بر زمین می گذاشت.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية