شرح الحديث :

موسی عليه الصلاة والسلام از پروردگارش عزوجل طلب نمود تا ذکری به وی بیاموزد که به وسیله ی آن او را ستایش کند و با آن به درگاه باری تعالی توسل جوید؛ این بود که الله عزوجل او را به گفتن لا اله الا الله راهنمایی کرد؛ اما موسی که می دانست مردم این کلمه را زیاد تکرار می کنند، در پی ذکری متفاوت بود که با آن از دیگران متمایز باشد؛ این بود که الله عزوجل فضل بزرگ این ذکر را برای او بیان نمود؛ اینکه هیچ چیزی در فضل و برتری با آن برابری نمی کند. الله متعال به وی خبر می دهد که اگر این ذکر و این جمله در یک کفه ی میزان گذاشته شود و آسمان های هفتگانه و حافظان آنها جز الله و زمین های هفتگانه با همه ی عظمت و بزرگی شان در کفه ی دیگر میزان گذاشته شوند، لا اله الا الله بر همه ی آنها سنگینی می کند. چون اصل و اساس دین می باشد. هرچند این حدیث ضعیف است اما اینکه کلمه ی لا اله الا الله برترین کلام است، درست و صحیح می باشد. چنانکه بخاری روایت می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «أَفْضَلُ الكَلاَمِ أَرْبَعٌ: سُبْحَانَ اللَّهِ، وَالحَمْدُ لِلَّهِ، وَلاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ أَكْبَرُ»: «برترین سخنان این چهار جمله است: سبحان الله، الحمدلله، لا اله الا الله، الله اکبر». و امام احمد از عمر رضی الله عنه روایت می کند که می گوید: کلمه ای که رسول الله صلی الله علیه وسلم گفتن آن را از عمویش ابوطالب خواست، شهادت لا اله الا الله بود. طلحه گفت: راست می گویی؛ اگر کلمه ای برتر از آن می بود، حتما بدان امر می کرد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية البنغالية الصينية