از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لا تُكْثِرُوا الكَلاَمَ بِغَيْرِ ذِكْرِ اللهِ؛ فَإنَّ كَثْرَةَ الكَلاَمِ بِغَيْرِ ذِكْرِ اللهِ تَعَالَى قَسْوَةٌ لِلقَلْبِ! وإنَّ أبْعَدَ النَّاسِ مِنَ اللهِ تعالى القَلْبُ القَاسِي»: «جز در ذکر و یاد الله، بسيار سخن نگوييد که زياد سخن گفتن در هر مورد جز ذکر و یاد الله، موجب سنگ دلی است و دورترين مردم از الله متعال، افراد سنگ دل اند».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم از زیاد سخن گفتن در هر موردی جز ذکر و یاد الله متعال نهی می کند و آن را یکی از اسباب سنگدلی و پرده افتادن بر قلب معرفی می کند که به دنبال آن، پند و اندرز در آن تاثیری ندارد و به معروف تن نمی دهد و از منکر دست برنمی دارد. و این به دلیل پرده ی ضخیمی است که قلب وی را پوشانده است؛ و بیان می کند که دورترین مردم از الله متعال، انسان سنگدل است. این حدیث ضعیف است و با وجود حدیث متفق علیه پیش رو نیازی به آن نیست: «مَنْ كانَ يؤمنُ باللَّهِ واليومِ الآخرِ فَلْيَقُلْ خَيْراً أَوْ لِيسْكُتْ»: «هرکس به الله و آخرت ايمان دارد، يا سخن نيک بگويد يا ساکت باشد». دلایل زیادی وجود دارد که به ذکر و یاد الله تشویق نموده و در مورد غفلت هشدار می دهند. لذا معنای این روایت در نصوص صحیح وارد شده است.