البحث

عبارات مقترحة:

الكبير

كلمة (كبير) في اللغة صفة مشبهة باسم الفاعل، وهي من الكِبَر الذي...

البصير

(البصير): اسمٌ من أسماء الله الحسنى، يدل على إثباتِ صفة...

از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله فرمودند: «إِنَّ الله عز وجل يقْبَلُ تَوْبَةَ العَبْدِ مَا لَم يُغرْغرِ»: «الله عزوجل توبه ی بنده را تا زمانی که جانش به گلو نرسيده، می پذيرد».

شرح الحديث :

الله عزوجل توبه ی بنده را می پذیرد مادامی که روح به گلویش نرسیده باشد؛ و چون روح به گلو برسد، توبه پذیرفته نمی شود. چنانکه الله متعال می فرماید: «وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآن» [نساء: 18] «و برای کسانی که [تا پایان عمر همواره] مرتکب کارهای ناشایست می شوند و هنگامی که مرگ یکی از آنان فرامی رسد می گوید: اکنون توبه کردم [هیچ] توبه [و بخششی در کار] نیست».


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية