الظاهر
هو اسمُ فاعل من (الظهور)، وهو اسمٌ ذاتي من أسماء الربِّ تبارك...
از جابر بن عبدالله و ابوهریره رضی الله عنهم روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مثَلِي ومثَلُكُمْ كَمَثَل رجُلٍ أَوْقَدَ نَاراً فَجَعَلَ الْجَنَادِبُ وَالْفَراشُ يَقَعْنَ فيهَا، وهُوَ يذُبُّهُنَّ عَنهَا، وأَنَا آخذٌ بحُجَزِكُمْ عَنِ النَّار، وأَنْتُمْ تَفَلَّتُونَ منْ يَدِيَّ»: «مثال من و شما، مانند مردی است که آتشی برافروزد و ملخ ها و پروانه ها خود را در آن بيندازند و او مانع آنها شود؛ من نيز کمربند هريک از شما را می گيرم تا شما را از آتش (دوزخ) بازدارم؛ ولی شما از دست من فرار می کنيد».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم بیان می کند که وضعیت ایشان در قبال امتش مانند مردی در میان آنهاست که آتشی را روشن نموده و ملخ ها و پروانه ها خود را در آن بیندازند؛ چون عادت پروانه ها و ملخ ها و حشرات کوچک این است که اگر انسان آتشی در خشکی برافروزد، به نورش پناه می آورند. و می فرماید: تا شما را از افتادن در این آتش بازدارم، اما شما از دست من فرار می کنید؛ و این فرار همان مخالفت با رسول الله صلی الله علیه وسلم و ترک سنتش می باشد.