شرح الحديث :

رسول الله صلی الله علیه وسلم یکی از اصحابش را به عنوان امیر سریه و جهت مدیریت دسته نظامی مذکور و قضاوت در بین آنها می فرستد تا هرج و مرج نشود؛ و کسی را برای این مسئولیت انتخاب می کرد که از همه دیندارتر بود و از دانش و تدبیر بیشتری برخوردار بود. به همین دلیل امرا، علاوه بر امیر بودن، امام نماز و مفتی هم بودند. و این به سبب فضل علم و دین شان بود. این امیر در رکعت دوم از هر نماز «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را می خواند چون الله متعال و اسماء و صفاتش را دوست داشت و هرکس چیزی را دوست داشته باشد، به همان میزان ذکر و یاد آن را به زبان می آورد. زمانی که این دسته ی نظامی از سفر بازمی گردند، این مساله را با رسول الله صلی الله علیه وسلم در میان می گذارند که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: علت این کارش را از او جویا شوید. آیا اتفاقی این کار را انجام می داده یا انگیزه ای از آن داشته است؟ بنابراین امیر مذکور می گوید: این کار را انجام دادم چون سوره ی مذکور شامل صفت رحمانیت الله عزوجل می باشد و به همین دلیل دوست دارم آن را تکرار کنم. بنابراین رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: به وی خبر دهید چنانکه این سوره را به دلیل دوست داشتن آن و در برداشتن صفات بزرگ الله که - اسامی مذکور در این سوره بر آنها دلالت دارند - در نماز تکرار می کرد، الله متعال نیز او را دوست دارد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية