الحفي
كلمةُ (الحَفِيِّ) في اللغة هي صفةٌ من الحفاوة، وهي الاهتمامُ...
از سهل بن عمرو رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم از کنار شتری گذشت که (از شدت لاغری) شکمش به پشتش چسبیده بود. پس فرمود: «اتَّقُوا الله في هذِهِ البَهَائِمِ المُعجَمَةِ، فَارْكَبُوهَا صَالِحَةً، وَكُلُوهَا صَالِحَةً»: «درباره ی اين حيوانات زبان بسته، از الله بترسيد (و به آنها رسيدگی کنيد تا) هم خوب سوارشان شويد و هم خوب از آنها تغذيه نماييد».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم شتری را می بیند که از شدت گرسنگی و لاغری، شکمش به پشتش چسبیده بود؛ در نتیجه دستور می دهد تا به خوبی با حیوانات رفتار شود؛ و بیان می دارد که بر انسان واجب است با حیوانات به خوبی رفتار کند و از آنان بیش از توان شان کار نکشد و در حق آنها در باب خورد و نوش کوتاهی نکند. تا اگر بر آنها سوار می شود شایستگی سوار شدن را داشته باشند و اگر از آنها تغذیه می کند، برای خوردن مناسب باشند.