الحفي
كلمةُ (الحَفِيِّ) في اللغة هي صفةٌ من الحفاوة، وهي الاهتمامُ...
از طلحة بن عبيدالله رضی الله عنه روایت است که وقتی رسول الله ﷺ هلال ماه را می ديد، می فرمود: «اللَّهُمَّ أهِلَّهُ عَلَيْنَا بِالأمْنِ وَالإيمانِ، وَالسَّلاَمَةِ وَالإسْلاَمِ، رَبِّي وَرَبُّكَ اللهُ، هِلالُ رُشْدٍ وخَيْرٍ»: «يا الله، اين ماه را با امنيت و ايمان و اسلام و سلامتی بر ما نو بفرما. پروردگارِ من و تو الله است؛ اميد است که ماه نو، ماه رشد و نيکی باشد».
شرح الحديث :
طلحة بن عبيدالله رضی الله عنه خبر می دهد که هرگاه رسول الله صلی الله علیه وسلم هلال ماه را در شب اول یا دوم یا سوم می دید، این دعا را می خواند و طی آن از الله متعال می خواست که ماه فرارسیده را با امنیت از ترس های دینی و دنیوی و با تداوم ایمان و ثبات در آن و دوری از انحراف همراه کند؛ همچنانکه از الله متعال سلامتی و اسلام را می خواهد و با درخواست امنیت و سلامتی، دفع و دوریِ هر ضرر و زیان و با تقاضای ایمان و اسلام جلب هر منفعتی را می طلبد. سپس این دعا را با مخاطب نمودن هلال به پایان می برد و می فرماید: «پروردگار من و پروردگار تو الله است». و به این ترتیب به پاکی الله متعال از هرگونه شریک و مشارکتی در تدبیر مخلوقاتش اشاره می کند و دعا می کند که ماه جاری ماه هدایت و خیر و خوبی باشد.