البر
البِرُّ في اللغة معناه الإحسان، و(البَرُّ) صفةٌ منه، وهو اسمٌ من...
از زيد بن خالد جُهَنی رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مَنْ فَطَّرَ صَائِماً، كَانَ لَهُ مِثْلُ أجْرِهِ، غَيْرَ أنَّهُ لا يُنْقَصُ مِنْ أجْرِ الصَّائِمِ شَيْءٌ»: «هرکس به روزه داری افطاری دهد، اجری مانندِ اجر روزه دار به او می رسد؛ بی آنکه چيزی از پاداش روزه دار کم شود».
شرح الحديث :
این حدیث بیانگر فضل افطاری دادن به روزه دار می باشد و به این کار تشویق می کند؛ چنانکه هرکس به روزه داری افطاری دهد، همانند پاداش روزه دار برای او خواهد بود بدون اینکه چیزی از اجر و پاداش روزه دار کاسته شود؛ و این از فضل الله بر بندگانش می باشد. چون افطاری دادن به دیگران از مصادیق همکاری در نیکی و تقوا بوده و باعث ایجاد محبت و دوستی بین مسلمانان می شود. ظاهر حدیث بیانگر این مطلب است که اگر کسی به روزه داری در حد یک خرما هم افطاری بدهد، اجر و پاداشی مانند او می برد؛ بنابراین شایسته است که بر افطاری دادن روزه داران به اندازه ی توان حریص باشیم به ویژه زمانی که روزه داران نیازمند و فقیر باشند یا کسی را نداشته باشند که برای آنها افطاری درست کند و نیازمند چنین کسی باشند.