الواحد
كلمة (الواحد) في اللغة لها معنيان، أحدهما: أول العدد، والثاني:...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «اثْنَتَان في النَّاسِ هُمَا بِهِم كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ»: «دو رفتار در ميان مردم رواج دارد که هر دو از مصادیق کفر است: طعنه زدن در نسب و نوحه گری بر مُرده».
رسول الله ﷺ خبر می دهد که دو رفتار در میان مردم استمرار خواهد داشت که هردو از مصادیق کفر می باشند؛ کسی از آنها سالم نمی ماند مگر آن که الله متعال او را مصون و محفوظ دارد. اولین آنها عیبجویی از نسب ها و تحقیر آنها می باشد. و دومین رفتار، بلند کردن صدا به هنگام مصیبتِ از دست دادن کسی به علت نارضایتی از تقدیر می باشد. این دو رفتار کفر اصغر می باشند که هرکس مرتکب آنها شود، درواقع مرتکب شعبه ای از شعبه های کفر شده است که باعث کافر شدن و خارج شدن وی از دین نمی شود.