الظاهر
هو اسمُ فاعل من (الظهور)، وهو اسمٌ ذاتي من أسماء الربِّ تبارك...
از ابوسعید رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إنَّ أهْلَ الْجَنَّةِ لَيَتَرَاءوْنَ أَهْلَ الغُرَفِ مِن فَوْقِهِمْ كَمَا تَتَرَاءَوْنَ الكَوْكَبَ الدُّرِّيَّ الغَابِرَ فِي الأُفُق مِنَ الْمَشْرِقِ أو الْمَغْرِبِ لِتَفَاضُلِ مَا بَيْنَهُمْ»: «بهشتيان صاحبان غرفه هایی را که بالاتر از آنان قرار دارند، مانند ستاره ای درخشان می بينند که در دوردست، در کرانه ای از شرق يا غرب آسمان سوسو می زند و اين به خاطر تفاضلی است که در ميان آنها وجود دارد». گفتند: یا رسول الله، آيا آن منزلگاه پيامبران است که ديگران به آن نمی رسند؟ فرمود: «بَلَى والَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، رِجَالٌ آمَنُوا بِاللهِ وَصَدَّقُوا الْمُرْسَلِينَ»: «آری؛ اما سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، کسانی که به الله ايمان بياورند و فرستادگان الهی را تصديق کنند، به چنين منازلی دست می يابند».
شرح الحديث :
درجات اهل بهشت بر حسب درجات آنها در فضیلت متفاوت است، تا جایی که صاحبان درجات پایین بهشت به صاحبان درجات بالا نگریسته و آنان را بسان ستارگان می بینند.