شرح الحديث :

عمرو بن خارجه رضی الله عنه یادآور می شود که وی همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم و نزدیک ایشان بوده که رسول الله صلی الله علیه وسلم سوار بر شترش و درحالی که آب دهان شتر بین دو شانه ی عمرو می ریخته، مردم را خطاب نموده و با ایشان سخن گفته و در این خطبه مجموعه ای از احکام را بیان داشته است؛ از جمله اینکه: الله متعال حق هرکس را به او داده و سهم و نصیب او را مشخص کرده است، بنابراین وصیت کردن برای وارث جایز نیست؛ سپس بیان می کند که فرزند از آنِ صاحب رختخواب است و جز به او نسبت داده نمی شود، فرقی نمی کند شوهر باشد یا آقای کنیز؛ و برای زناکار سهمی در نسب نیست و تنها سهم وی از این عمل، رسوایی بوده و اینکه مستحق حد و مجازات شرعی می باشد. سپس حرمت این مساله را بیان می دارد که کسی آگاهانه و عامدانه و به دروغ خود را به غیر از پدرش نسبت دهد یا خود را به غیر از آقایش نسبت دهد؛ و چنین کسی را مستحق لعنت الله متعال ذکر می کند که الله متعال هیچ عمل فرض و نفلی از وی قبول نمی کند.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية الصينية