الفتاح
كلمة (الفتّاح) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فعّال) من الفعل...
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم سجده می کرد و می خوابید و صدای نفس هایش شنیده می شد، سپس بلند می شد و بدون آنکه دوباره وضو بگیرد، نماز می خواند. ابن عباس رضی الله عنهما می گوید: به ایشان گفتم: نماز خواندی، اما وضو نگرفتی، درحالی که خوابیده بودی؟ فرمود: «إِنَّمَا الْوُضُوءُ عَلَى مَنْ نَامَ مُضْطَجِعًا»: «وضو برای کسی لازم است که بر پهلو خوابیده باشد».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بیانگر این مطلب است که خواب سبک وضو را نقض نمی کند، مانند کسی که نشسته خواب است و مقعدش به زمین چسبیده است، یا کسی که ایستاده خواب است، مگر کسی که خوابش عمیق باشد یا به پهلو دراز کشیده و بخوابد؛ در این صورت وضوی چنین شخصی به دلیل استرخا و سست شدن عضلات و جدایی مفاصلش و عدم اطمینان از خروج باد از پشتش می شکند.