البحث

عبارات مقترحة:

الشكور

كلمة (شكور) في اللغة صيغة مبالغة من الشُّكر، وهو الثناء، ويأتي...

الوتر

كلمة (الوِتر) في اللغة صفة مشبهة باسم الفاعل، ومعناها الفرد،...

العظيم

كلمة (عظيم) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فعيل) وتعني اتصاف الشيء...

از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: از رسول الله شنيدم که فرمود: «الرِّيحُ مِنْ رَوحِ اللهِ، تَأتِي بِالرَّحْمَةِ، وَتَأتِي بِالعَذَابِ، فَإذَا رَأَيْتُمُوهَا فَلا تَسُبُّوهَا، وَسَلُوا اللهَ خَيْرَهَا، وَاسْتَعِيذُوا باللهِ مِنْ شَرِّهَا»: «باد از رحمتِ الله - نسبت به بندگانش - می باشد که گاهی با خود رحمت به همراه دارد و گاهی هم عذاب. وقتی آن را ديديد، به آن بد و بیراه نگوييد؛ بلکه از الله خير و منفعتش را درخواست نماييد و از شرّ آن به الله پناه ببريد».

شرح الحديث :

باد یکی از رحمت های الله به بندگانش می باشد که رحمت و عذاب با خود به همراه دارد. الله متعال بادها را به عنوان رحمتی برای بندگانش می فرستد که به سبب آن خیر و برکت برای مردم حاصل می گردد؛ چنانکه می فرماید: «وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ» [حجر: 22] «و بادها را بارورکننده [ی ابرها] فرستادیم». و می فرماید: «اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَاباً فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاء كَيْفَ يَشَاءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفاً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ» [روم: 48] «الله است که بادها را روانه می کند و [آنها نیز توده ی] ابری را به حرکت درمی آورند و [الله] آنها را چنان که می خواهد در [پهنه ی] آسمان می گسترانَد و به صورت پاره هایی درمی آورَد و باران را می بینی که از میان آن [ابرها] بیرون می آید». و می فرماید: «وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذَا أَقَلَّتْ سَحَاباً ثِقَالاً سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاء» [اعراف: 57] «او ذاتی است که پیشاپیشِ [بارانِ] رحمتش، بادها را بشارت بخش می فرستد تا ابرهای سنگین بار را [بر دوش] کِشند [و] آن را به سوی سرزمینی [خشک و] مرده می فرستیم؛ آنگاه بر آن [سرزمین] آب فرو می باریم». و گاهی با عذاب همراه است، چنانکه الله متعال می فرماید: «إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ، تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ» [قمر: 19-20] «ما تندبادى سرد و سخت را در یک روز شوم و طولانی بر آنان فرستادیم. [طوفانی وحشتناک] كه مردم را چنان از جاى مى‏ كَنْد که گویى تنه های نخلِ ریشه كن شده بودند». و می فرماید: «قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُم بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ» [احقاف: 24] «[با شادمانی] گفتند: این ابرى است كه [رحمت] بر ما مى ‏بارد؛ [هود گفت: نه، ] بلكه همان [عذابى] است كه براى رسیدنش شتاب داشتید؛ تندبادى است که عذابى دردناک با خود دارد». در ادامه رسول الله می فرماید: «هرگاه آن را دیدید، به آن بد و بیراه و دشنام نگویید». بنابراین برای مسلمان جایز نیست که به باد دشنام دهد. چون باد هم مخلوقی از مخلوقات الله است و مامور به امر الهی بوده و به خودی خود تاثیری ندارد و نفع و ضرری به کسی نمی رساند؛ بلکه تحت فرمان الله عزوجل می باشد؛ بنابراین دشنام دادن و بد و بیراه گفتن به باد، درواقع بد و بیراه گفتن به خالق و مدبر آن می باشد که الله متعال است. و می فرماید: «خیر آن را از الله بخواهید و از شر آن به الله پناه جویید». بعد از اینکه رسول الله صلی الله علیه وسلم از دشنام دادن و بد و بیراه گفتن به باد نهی می کند، امتش را توصیه می کند به هنگام وزیدن باد، خیر آن را از الله بخواهد و از شر آن به الله پناه جوید. به این معنا که از الله بخواهد خیری که این باد حامل آن است، نصیب شان کند و شری را که با خود دارد از آنها دور نماید.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية