الحفيظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحفيظ) اسمٌ...
از ابوقتاده رضی الله عنه روایت است که در مورد رسول الله صلی الله علیه وسلم می گوید: «أنه كَره الصلاة نِصف النَّهار إلا يوم الجُمعة»: «رسول الله صلی الله علیه وسلم خواندن نماز در نیم روز را ناپسند می دانست، مگر در روز جمعه». و می فرمود: «إِنَّ جَهَنَّمَ تُسَجَّرُ إِلَّا يَوْمَ الْجُمُعَةِ»: «در این وقت آتش دوزخ شعله ور می شود، مگر در روز جمعه».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم خواندن نماز نفل به هنگام زوال خورشید را حرام نمود مگر در روز جمعه؛ و علت نهی از نماز خواندن در این وقت را اینگونه تبیین کرد: زیرا آتش دوزخ در این وقت شعله ور می گردد، مگر در روز جمعه. حتی اگر حدیث بیانگر علت تحریم ضعیف باشد، احادیثی که بر جواز خواندن نماز نفل در روز جمعه، تا زمان ورود خطیب به مسجد جامع دلالت دارند، صحیح می باشند. مراد از کراهتی که در نصوص (قرآن و سنت) ذکر شده، کراهت تحریمی است، چنانکه خداوند متعال بعد از ذکر محرمات می فرماید: «كُلُّ ذَلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا» [الاسراء: 38] «همۀ اینها، گناهش نزد پروردگارت ناپسند است».