التواب
التوبةُ هي الرجوع عن الذَّنب، و(التَّوَّاب) اسمٌ من أسماء الله...
از عثمان بن عفان رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مَا مِنْ امْرِئٍ مُسْلِمٍ تَحْضُرُهُ صَلاَةٌ مَكْتُوبَةٌ فَيُحْسِنُ وُضُوءها؛ وَخُشُوعَهَا، وَرُكُوعَهَا، إِلاَّ كَانَتْ كَفَّارَةً لِمَا قَبْلَهَا مِنَ الذُّنُوب مَا لَمْ تُؤتَ كَبِيرةٌ، وَذلِكَ الدَّهْرَ كُلَّهُ»: «هر مسلمانی که وقت نماز فرض فرا رسد و وضوی درست و کاملی بگيرد و خشوع و رکوع نمازش را به خوبی انجام دهد، در صورتی که مرتکب گناه کبيره نشده باشد، اين نماز کفاره ی گناهانی است که پيش تر انجام داده است و اين فضيلت، برای هميشه جاری است».
شرح الحديث :
هیچ مرد و زن مسلمانی نیست که وقت نماز فرا رسد و مکلف به ادای آن باشد و به خوبی و مطابق شریعت وضو بگیرد و خشوع و خضوع در آن را رعایت کند؛ یعنی ارکان آن را بجا آورده و فرایض و سنت های وضو را رعایت نماید. احسان در وضو به معنای وضو گرفتن با رعایت تمام فرایض و سنت ها و آداب وضو می باشد؛ و احسان در خشوع، وضو گرفتن با توجه و عنایت کامل می باشد. در این صورت، چنین نمازی کفاره ی گناهان صغیره ی گذشته ی او می شود؛ مادامی که مرتکب گناه کبیره ای نشده باشد. و این مساله: [بخشیده شدن گناهان با وضویِ نیکویِ به همراه خشوع] برای همیشه جاری است و تنها مخصوص به زمان خاصی چون عصر و زمان رسول الله صلی الله علیه وسلم و عصر صحابه نبوده است؛ بلکه قاعده ای عام برای هر عصر و زمانی می باشد.