شرح الحديث :

زمانی که الله متعال آدم را خلق نمود و هیئت ظاهری او را شکل داد، برای مدتی او را رها کرد و در آن روح ندمید؛ در این مدت ابلیس اطراف آن می چرخید و نگاهش می کرد تا ماهیت آن را بداند و بشناسد؛ زمانی که متوجه شد درون تهی است و شکم دارد، دریافت که مخلوقی ضعیف است که نمی تواند وسوسه را از خود دور کند؛ یا اینکه متوجه شد از ناحیه ی شکمش مرتکب گناه می شود، چنانکه از درخت ممنوعه خورد. یا اینکه دانست آفریده ی درون تهی، ضعیف است. درک این مساله که می فرماید در بهشت آفریده شد، برای عده ای دشوار به نظر می رسد چون در نصوص وارد شده که الله متعال آدم را از اجزای زمین آفریده است؛ اشکال مذکور چنین پاسخ داده شده که: احتمال دارد هیئت ظاهری وی در زمین رها شده باشد تا مراحل لازم بر آن بگذرد و آمادگی دمیده شدن روح در آن پیدا شود، سپس به بهشت انتقال داده شده و روح در آن دمیده شده است.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية