الكفر
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «اثْنَتَان في النَّاسِ هُمَا بِهِم كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ»: «دو رفتار در ميان مردم رواج دارد که هر دو از مصادیق کفر است: طعنه زدن در نسب و نوحه گری بر مُرده».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- قال، قال: رسول الله -صلى الله عليه وسلم-: «اثنتان في الناس هما بهم كفر: الطعن في النسب، والنياحة على الميت».
شرح الحديث :
رسول الله صلى الله عليه وسلم خبر می دهد که دو رفتار در میان مردم استمرار خواهد داشت که هردو از مصادیق کفر می باشند؛ کسی از آنها سالم نمی ماند مگر آن که الله متعال او را مصون و محفوظ دارد. اولین آنها عیبجویی از نسب ها و تحقیر آنها می باشد. و دومین رفتار، بلند کردن صدا به هنگام مصیبتِ از دست دادن کسی به علت نارضایتی از تقدیر می باشد. این دو رفتار کفر اصغر می باشند که هرکس مرتکب آنها شود، درواقع مرتکب شعبه ای از شعبه های کفر شده است که باعث کافر شدن و خارج شدن وی از دین نمی شود.