زيادة الإيمان ونقصانه
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «الإِيمَانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ أَوْ بِضْعٌ وَسِتُّونَ شُعْبَةً: فَأَفْضَلُهَا قَوْلُ: لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ، وَأَدْنَاهَا إِمَاطَةُ الأَذَى عَنِ الطَّرِيقِ، وَالْحَيَاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإِيمَانِ»: «ايمان هفتاد و اندی يا شصت و اندی شعبه دارد. برترين آنها، گفتن لا اله الا الله است و پايين ترين مرتبه ی آن، دور نمودن اسباب اذیت و آزار از راه می باشد و شرم و حيا شعبه ای از ايمان است».
عن أبي هريرة -رضي الله عنه-، أن رسول الله -صلى الله عليه وسلم- قال: «الإيمانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ أو بِضْعٌ وسِتُونَ شُعْبَةً: فَأَفْضَلُهَا قَوْلُ: لا إله إلا الله، وَأَدْنَاهَا إِمَاطَةُ الأَذَى عَنِ الطَّرِيقِ، وَالحَيَاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإِيمَانِ».
شرح الحديث :
ایمان تنها عبارت از یک خصلت یا یک شعبه نیست، بلکه شعبه های بسیاری دارد، شصت و اندی یا هفتاد و اندی؛ اما برترین و بالاترین شعبه و شاخه ی ایمان، گفتن لا إله إلا الله و پایین ترین آن از نظر مرتبه، دور کردن چیزهای آزار دهنده، مثل سنگ و خاشاک و غیره از مسیر راه می باشد. و حیا نیز یکی از شعبه ها و شاخه های ایمان است.