الأخلاق الذميمة
از اسماء رضی الله عنها روایت است که می گوید: زنی گفت: ای رسول خدا، من هوويی دارم؛ اگر نزدش وانمود کنم که شوهرم به من چيزهای بيشتری می دهد، آيا گنهکار می شوم؟ رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «المُتَشَبِّعُ بِما لَمْ يُعْطَ كَلاَبِسِ ثَوْبَيْ زُورٍ»: «هرکس به دروغ وانمود کند از نعمتی برخوردار شده، مانند کسی است که پيراهن و شلواری دروغين به تن کرده (که اندازه اش نيست)».
عن أسماء -رضي الله عنها-: أن امرأة قالت: يا رسول الله، إن لي ضَرَّةً فهل علي جُناح إن تشبَّعْتُ من زوجي غير الذي يعطيني؟ فقال النبي -صلى الله عليه وسلم-: «المُتَشَبِّعُ بما لم يُعطَ كلابس ثَوْبَي زُورٍ».
شرح الحديث :
زنی به رسول الله صلی الله علیه وسلم می گوید: شوهرش زن دیگری هم دارد و دوست دارد به هوویش چنین دروغ بگوید که: شوهرم به من چنین و چنان داده است؛ و به این ترتیب هوویش را ناراحت کند؛ آیا اگر این کار را انجام دهد، گنهکار می شود؟ پس رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد: هرکس تظاهر به چیزی کند که از آن برخوردار نیست، دروغ گفته است.