المناهي اللفظية وآفات اللسان
İmrân b. Husayn -radıyallahu anhumâ- şöyle dedi:Bir seferde Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- ile beraber bulunuyorduk. Devesinin üzerindeki Medineli bir hanım, devesinden sıkılarak ona lânet etti. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- kadının sözünü duyunca:"Üzerindekileri alın, deveyi salın gitsin. Çünkü o deve lânetlenmiştir" buyurdu.İmrân der ki: O deve hâlâ gözümün önündedir, insanların arasında gezinirdi de kimse ona ilişmezdi.
عن عمران بن الحصين -رضي الله عنهما-، قال: بينما رسولُ الله -صلى الله عليه وسلم- في بعض أَسْفَارِه، وامرأة من الأنصار على ناقة، فضَجِرَتْ فلَعَنَتْهَا، فسمع ذلك رسول الله -صلى الله عليه وسلم- فقال: «خُذُوا ما عليها ودَعُوهَا؛ فإنها مَلْعُونَةٌ»، قال عمران: فكَأَنِّي أراها الآن تمشي في الناس ما يَعْرِضُ لها أحد".
شرح الحديث :
İmrân b. Husayn -radıyallahu anhumâ-'dan rivayet edildiğine göre şöyle dedi:Ensardan bir kadın devesinin üzerindeydi.Deveden yoruldu ve sıkıldı ve şöyle dedi:Allah sana lanet etsin.Nebî -sallallahu aleyhi ve sellem- bu dediğini işitti.Ve devenin üzerindeki semerin ve eşyaların alınmasını ve sonra da bırakılmasını emretti.Çünkü o latenlenmişti.İmrân -radıyallahu an- dedi ki:O deve hâlâ gözümün önündedir, insanların arasında gezinirdi de kimse ona ilişmezdi.Çünkü Nebî -sallallahu aleyhi ve sellem- onun serbest bırakılmasını emretmişti.