الجبار
الجَبْرُ في اللغة عكسُ الكسرِ، وهو التسويةُ، والإجبار القهر،...
از یعلی بن امیه رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم مردی را ديد که لخت و عريان در زمين و فضای فراخِ بی درخت و پوشش، غسل می کند. از اين رو بر منبر بالا رفت و پس از حمد و ثنای الله متعال چنین فرمود: «إنَّ اللَّهَ عزَّ وجلَّ حَيِيٌّ ستّيرٌ يُحِبُّ الحَياءَ والسَّتر، فإذا اغتسلَ أحدُكم؛ فلْيَسْتَتِر»: «بی گمان الله عز وجل بسيار با حیا و پرده پوش است و حيا و پرده پوشی را دوست می دارد، پس هنگامی که يکی از شما غسل می کند، بايد خود را بپوشاند (و در انظار عمومی به غسل نپردازد)».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم مردی را مشاهده می کند که در فضایی باز، لخت و عریان مشغول غسل کردن است؛ بنابراین بر منبر بالا رفته و ابتدا و حمد و ثنای پروردگار بجا می آورد و سپس می فرماید: «إنَّ اللَّهَ عزَّ وجلَّ حَيِيٌّ ستّيرٌ يُحِبُّ الحَياءَ والسَّتر، فإذا اغتسلَ أحدُكم؛ فلْيَسْتَتِر»؛ یعنی: از جمله نام های الله متعال "الحيی الستير" است؛ و الله متعال حیا و پوشش را دوست دارد؛ بنابراین برای هیچ مسلمانی شایسته نیست که هنگام غسل کردن، عورت خود را در برابر مردم نمایان کند؛ بلکه باید آن را بپوشاند. حیای الله متعال وصفی است لایق شأن پروردگار متعال و همانند حیا و شرم مخلوقات نیست؛ حیای مخلوقات تغییر حالت و تحولی است که فرد در اثر ترس یا عیبجویی دیگران یا نکوهش شدن بدان دچار می شود، بلکه حیای الله عبارت است از ترک آنچه با گستره ی رحمت و کمال بخشش و کرم و عفو و بردباری عظیم او تناسب ندارد.