الحكم
كلمة (الحَكَم) في اللغة صفة مشبهة على وزن (فَعَل) كـ (بَطَل) وهي من...
از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که بادیه نشینی به رسول الله صلی الله علیه وسلم گفت: قیامت چه زمانی بر پا می شود؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «مَا أَعْدَدْتَ لَهَا؟»: «برای آن چه آماده کرده ای؟». وی گفت: محبت الله و رسولش؛ این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ»: «تو با کسی خواهی بود که دوستش داری».
بادیه نشینی پرسید: «قیامت چه زمانی بر پا می شود؟» اگر رسول الله صلی الله علیه وسلم به وی می گفت: نمی دانم؛ بادیه نشین آرام نمی گرفت؛ اما حکمت رسول الله صلی الله علیه وسلم اقتضا می کرد که در پاسخ وی چیزی را مطرح کند که بر او واجب است نه آنچه به وی ربطی ندارد؛ و اسلوب حکیمانه همین است. این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «چه برای آن آماده کرده ای؟». و این سوالی بود با محتوای هشدار و یادآوری آنچه باید در مورد آن اندیشید و تامل کرد؛ بادیه نشین گفت: «محبت الله و رسولش». و به این ترتیب بادیه نشین پاسخی سراسر مودت و محبت و ایمان و بدور از تکیه بر عملش داد؛ چنانکه روایت دوم این معانی را تاکید می کند آنجا که بادیه نشین گفت: «مَا أَعْدَدْتُ لَهَا مِنْ كَثِيرِ صَومٍ، ولاَ صَلاَةٍ، وَلاَ صَدَقَةٍ، ولَكِنِّي أُحِبَّ الله ورَسُولَه»: «برای آن روزه و نماز و صدقه ی زیادی آماده نکرده ام اما الله و رسولش را دوست دارم». و به این ترتیب بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم در پاسخ وی فرمود: «أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ»: «تو همراه کسی خواهی بود که دوستش داری». این حدیث به تقویت محبت و دوست داشتن پیامبران و پیروان آنها بر حسب مراتبی که دارند تشویق نموده و در مورد محبت نسبت به دشمنان آنها و دوست داشتن شان هشدار می دهد؛ چراکه محبت دلیلی بر قوت ارتباط محب با محبوب و مناسبت اخلاقی میان آنها و اقتدای به محبوب می باشد.