شرح حديث Benden önce hiçbir peygambere verilmeyenler bana verildi.

Ali b. Ebî Tâlib -radıyallahu anh-'dan merfû olarak rivâyet edildiğine göre, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu: «Benden önce hiçbir peygambere verilmeyenler bana verildi.» Bizler Ya Rasûlallah onlar nedir? dedik. Şöyle buyurdu: «(Bir aylık zamanda kat edilecek uzaklıkta bulunan düşmanlarımın kalbine) korku salmakla desteklendim. Yeryüzü (hazinelerinin) anahtarları bana verildi.» "Ahmed" olarak isimlendirildim.Toprak, bana tertemiz kılındı ve benim ümmetim ümmetlerin en hayırlısı kılındı."

شرح الحديث :

Nebî sallallahu aleyhi ve sellem'in “Benden önce hiçbir peygambere verilmeyenler bana verildi" sözünden anlaşılan saymış olduğu her bir şey kendinden önce kimse için geçerli değildir. " Korku salmakla desteklendim" Yani: Düşmanın benden korkmasıyla desteklendim. Korku, düşmanların kalplerini parçalamış, onların gücünü kırmış ve birliklerini dağıtmıştır. "Anahtarlar verildi" sözü anahtar kelimesinin çoğulu olup, kendisiyle bir şeyin açıldığı aletin ismidir. Asılda kendisine ulaşılması mümkün olmayan kilitli şeyleri çıkarmak için kulanılan şeydir. " Yeryüzünün hazineleri" sözü; Allah'ın ona beldeleri fethetme vadinden mecaz yapılmıştır. Hazine sözünün çoğuludur. O da fethedilmeden önce o belde halkının biriktirdikleri hazinelerdir. "Ahmed olarak isimlendirildim" sözü; Allah'ın korumasıyla ondan önce kimse bu isimle isimlenmemiştir. Zayıf olan kalplere şüphe girmemesi için ya da geçmiş kitaplarda Ahmed lafzının kimin vasfı olduğunda şüphe etmemeleri içindir. "Toprak, bana, tertemiz kılındı" sözü; suyun bulunamadığı yada kullanılmaya elverişli olmadığı zamanlarda temizleyici olarak kılındı demektir.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية البنغالية الصينية الفارسية

معاينة

رمضانُ شهرُ الانتصاراتِ الإسلاميةِ العظيمةِ، والفتوحاتِ الخالدةِ في قديمِ التاريخِ وحديثِهِ.
ومنْ أعظمِ تلكَ الفتوحاتِ: فتحُ مكةَ، وكان في العشرينَ من شهرِ رمضانَ في العامِ الثامنِ منَ الهجرةِ المُشَرّفةِ.
فِي هذهِ الغزوةِ دخلَ رسولُ اللهِ صلّى اللهُ عليهِ وسلمَ مكةَ في جيشٍ قِوامُه عشرةُ آلافِ مقاتلٍ، على إثْرِ نقضِ قريشٍ للعهدِ الذي أُبرمَ بينها وبينَهُ في صُلحِ الحُدَيْبِيَةِ، وبعدَ دخولِهِ مكةَ أخذَ صلىَ اللهُ عليهِ وسلمَ يطوفُ بالكعبةِ المُشرفةِ، ويَطعنُ الأصنامَ التي كانتْ حولَها بقَوسٍ في يدِهِ، وهوَ يُرددُ: «جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا» (81)الإسراء، وأمرَ بتلكَ الأصنامِ فكُسِرَتْ، ولما رأى الرسولُ صناديدَ قريشٍ وقدْ طأطأوا رؤوسَهمْ ذُلاً وانكساراً سألهُم " ما تظنونَ أني فاعلٌ بكُم؟" قالوا: "خيراً، أخٌ كريمٌ وابنُ أخٍ كريمٍ"، فأعلنَ جوهرَ الرسالةِ المحمديةِ، رسالةِ الرأفةِ والرحمةِ، والعفوِ عندَ المَقدُرَةِ، بقولِه:" اليومَ أقولُ لكمْ ما قالَ أخِي يوسفُ من قبلُ: "لا تثريبَ عليكمْ اليومَ يغفرُ اللهُ لكمْ، وهو أرحمُ الراحمينْ، اذهبوا فأنتمُ الطُلَقَاءُ".

القدوس

الجبار

المقدم

شرح الحديث :

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

عبارات مقترحة:

القدوس

الجبار

المقدم

شرح الحديث :

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية