سنن الصلاة
رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «لَوْ يَعْلَمُ المَارُّ بَيْنَ يَدَيِ المُصَلِّي مَاذَا عَلَيْهِ لَكَانَ أنْ يَقِفَ أرْبَعِينَ خَيْراً لَهُ مِنْ أنْ يَمُرَّ بَيْنَ يَدَيْهِ»: «اگر کسی که از جلوی نمازگزار می گذرد، می دانست با اين کار چقدر گنه کار می شود، چنانچه چهل- روز يا ماه يا سال- توقف می کرد، برايش بهتر از آن بود که از جلوی نمازگزار عبور کند». ابو النضر می گوید: نمی دانم گفت: چهل روز یا ماه یا سال.
عن أبي جُهَيْمِ بْنِ الْحَارِثِ بْنِ الصِّمَّةِ الأنصاري -رضي الله عنه- مرفوعاً: «لو يعلم المار بين يدي الْمُصَلِّي ماذا عليه لكان أن يَقِفَ أربعين خيرا له من أن يَمُرَّ بين يديه». قال أَبُو النَّضْرِ: لا أدري: قال أربعين يوما أو شهرا أو سنة.
شرح الحديث :
نمازگزار در پیشگاه پروردگارش به مناجات ایستاده و او را می خواند؛ چون کسی در این حالت از جلوی وی بگذرد، این مناجات را قطع نموده و عبادتش را دچار تشویش می کند؛ به همین دلیل این گناه بزرگی است که کسی با عبور از جلوی نمازِ نمازگزار سبب اخلال در نماز او گردد. شارع خبر می دهد که اگر چنین کسی گناه این کار خود را می دانست، ترجیح می داد مدت زمان طولانی توقف داشته باشد تا اینکه از جلوی نمازگزار عبور نماید؛ و از این کار حذر نموده و دوری می کرد.