فضل العناية بالقرآن
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إنَّ الَّذِي لَيْسَ في جَوْفِهِ شَيْءٌ مِنَ القُرْآنِ كَالبَيْتِ الخَرِبِ»: «کسی که در سينه اش چيزی از قرآن نباشد، مانند خانه ی ويران است».
عن ابن عباس -رضي الله عنهما-، قالَ: قالَ رسولُ اللهِ -صلى الله عليه وسلم-: «إنَّ الَّذِي لَيْسَ في جَوْفِهِ شَيْءٌ مِنَ القُرْآنِ كَالبَيْتِ الخَرِبِ».
شرح الحديث :
معنای حدیث این است که آنکه چیزی از قرآن در قلبش نیست، همانند خانه خالی و خراب است؛ زیرا اگر تمام و یا برخی از قرآن در قلب فردی جای گیرد، بر اساس میزان کم و زیادی که حفظ است، آباد و مزین خواهد بود. اما چنانچه در دلش هیچ چیزی از قرآن نباشد و هیچ آیه و مقداری از قرآن را حفظ نباشد، خرابه ای بسان خانه خالی از کالا خواهد بود؛ کالایی که زینت بخش خانه است. یعنی: قرآن قلب را آباد می کند و آن را منور به نور قرآن می نماید. البته باید توجه داشت که این حدیث ضعیف است.