الحكم الشرعي
از شریح بن هانی روایت است که می گوید: نزد عايشه رضی الله عنها رفتم و از او درباره ی مسح بر موزه ها پرسيدم. وی گفت: نزد علی بن ابی طالب برو و از او بپرس؛ چون او همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم به سفر می رفت. ما از علی بن ابی طالب پرسيديم و او گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم برای مسافر سه شبانه روز و برای مقيم يک شبانه روز وقت تعيين نمود.
عن شريح بن هانئ، قال: أتيتُ عائشة أسألها عن المسح على الخُفَّين، فقالت: عَلَيْكَ بِابْنِ أبِي طالب، فَسَلْهُ فإِنَّه كان يُسَافِرُ مع رسول الله -صلى الله عليه وسلم- فسألناه فقال: «جَعَلَ رسول الله -صلى الله عليه وسلم- ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَلَيَالِيَهُنَّ للمسافر، ويوما وليلة للمُقيم».
شرح الحديث :
شریح بن هانی از جمله یاران علی رضی الله عنه می باشد؛ وی نزد علی رضی الله عنه رفته و در مورد مدت مسح بر موزه ها از ایشان سؤال می کند؛ این پرسش پس از آن صورت گرفت که مادرمان عایشه رضی الله عنها او را به علی رضی الله عنه ارجاع داد، زیرا در رابطه با سنت مسح بر موزه، علی رضی الله عنه آگاه تر بود. شریح می گوید: «در مورد مسح از او پرسیدیم»؛ یعنی در مورد مدت مسح از ایشان سؤال کردیم. و مسح عبارت است از کشیدن دست مرطوب به یک عضو. و موزه عبارت است از کفش ساخته شده از پوست که قوزک ها را می پوشاند و نیز جورابی که پا را بپوشاند و بالاتر از قوزک را شامل شود، چه پشمی باشد، چه مویی، چه ضخیم باشد و چه نازک؛ و برای محافظت از سرما استفاده شود. حکم چنین جورابی در مسح کردن همان حکم موزه است. پس علی رضی الله عنه در پاسخ به آنان می گوید: سه شبانه روز برای مسافر و یک شبانه روز برای فرد مقیم. این دلیل و حجتی است بر دیدگاه جمهور علما مبنی بر اینکه مدت مسح برای مسافر سه روز و برای مقیم یک شبانه روز است. و از آنجا که مسافر سختی سفر را تحمل می کند، حق دارد بیش از مقیم، از این رخصت بهره مند شود.