صلاة أهل الأعذار
از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم از بیماری عیادت کرد و مشاهده نمود که بر روی بالشی نماز می خواند؛ پس بالشت را برداشت و آن را در جای دیگری گذاشت؛ آنگاه نمازگزار چوبی برداشت تا بر آن نماز بخواند، اما رسول الله صلی اله علیه وسلم آن را هم برداشت و به گوشه ای انداخت و فرمود: «صَلِّ عَلَى الْأَرْضِ إِنِ اسْتَطَعْتَ، وَإِلَّا فَأَوْمِئْ إِيمَاءً وَاجْعَلْ سُجُودَكَ أَخْفَضَ مِنْ رُكُوعِكَ»: «بر زمین نماز بخوان اگر می توانی، وگرنه با اشاره نماز بخوان و سرت را در سجده پایین تر از رکوع قرار بده».
عن جابر بن عبد الله -رضي الله عنهما-: أن رسول الله -صلى الله عليه وسلم- عاد مريضا، فرآه يصلي على وِسَادَةٍ، فأخذها فَرَمَى بها، فأخذ عودًا ليُصلي عليه، فأخذه فَرَمَى به وقال: «صَلِّ على الأرض إن استطعت، وَإِلا فَأَوْمِئْ إِيمَاءً، واجْعَلْ سجودك أخفَضَ من ركُوُعك».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بیانگر کیفیت نماز بیماری است که نمی تواند پیشانی بر زمین بگذارد؛ در این صورت بر او واجب است که بر حسب توانایی اش نماز بخواند و رکوع و سجده را با اشاره انجام دهد و اشاره اش در سجده پایین تر از اشاره اش در رکوع باشد.