الطلاق السني والطلاق البدعي
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روايت است كه وی در زمان رسول الله صلى الله عليه وسلم همسرش را كه در دوران قاعدگی بسر می برد، طلاق داد. پس عمر بن خطاب رضی الله عنه از رسول الله صلى الله عليه وسلم در اين باره پرسيد؛ آنگاه رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «مُرْهُ فَلْيُرَاجِعْهَا، ثُمَّ لِيُمْسِكْهَا حَتَّى تَطْهُرَ، ثُمَّ تَحِيضَ، ثُمَّ تَطْهُرَ، ثُمَّ إِنْ شَاءَ أَمْسَكَ بَعْدُ، وَإِنْ شَاءَ طَلَّقَ قَبْلَ أَنْ يَمَسَّ، فَتِلْكَ الْعِدَّةُ الَّتِي أَمَرَ اللَّهُ أَنْ تُطَلَّقَ لَهَا النِّسَاءُ»: «به او دستور بده تا به همسرش رجوع كند و او را نگه دارد تا پاك گردد و دوباره دچار قاعدگی شود و سپس پاك گردد. بعد از آن، اگر خواست می تواند او را نگه دارد؛ وگرنه، قبل از اينكه با او همبستر شود، طلاقش دهد. اين، همان عده ای است كه خداوند دستور داده تا زنان در آن طلاق داده شوند».
عن عبد الله بن عمر -رضي الله عنهما-: أنه طَلَّق امرأته وهي حائض، على عَهْد رسول الله -صلى الله عليه وسلم-، فسأل عمر بن الخطاب رسول الله -صلى الله عليه وسلم- عن ذلك، فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «مُرْهُ فليُرَاجِعْهَا، ثم ليُمْسِكْهَا حتى تَطْهُر، ثم تحيض ثم تَطْهُر، ثم إن شاء أَمسَكَ بَعْدُ، وإن شاء طلق قَبْل أن يَمَسَّ، فتلك العِدَّةُ التي أمر الله أن تُطَلَّقَ لها النساء».
شرح الحديث :
چنانکه در حدیث مذکور روایت شده، ابن عمر رضی الله عنهما همسرش را درحالی طلاق می دهد که در عادت ماهانه می باشد؛ - گفته شده اسم وی، آمنه بنت غفار بوده است -. بنابراین پدرش عمر رضی الله عنه نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم می رود و ایشان را در جریان گذاشته و در این مورد سوال می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «مُرْهُ فَلْيُرَاجِعْهَا» یعنی رسول الله صلی الله علیه وسلم به عمر دستور می دهد که به عبدالله پسرش دستور دهد به همسرش مراجعه کند و او را به همسری خود بازگرداند؛ چون طلاق دادن به هنگام عادت ماهانه ی زن، طلاقی بدعی است. از این جهت رسول الله صلی الله علیه وسلم به مراجعه ی عبدالله به همسرش در این وضعیت دستور می دهد تا عده ی همسرش طولانی نشود؛ چون حیضی که در آن طلاق داده شده، از سه حیضی که باید به عنوان عده بگذراند، محسوب نمی شود؛ سپس می فرماید: او را نزد خود و به همسری خود نگه دارد تا از عادت ماهانه ای که در آن او را طلاق داده، پاک شود، سپس برای بار دیگر عادت شود و از عادت دوم هم پاک شود، آنگاه اگر خواست، او را نزد خود و در همسری خود نگه دارد وگرنه او را قبل از اینکه با وی همبستری داشته باشد، طلاق دهد؛ چون طلاق دادن در مدت پاکی زن که شوهرش در آن پاکی با وی همبستر نشده، همان زمانی است که الله متعال امر نموده زنان طلاق داده شوند؛ به تعبیر دیگر همان طلاق برای عده ای است که الله متعال اجازه داده زنان بعد از طلاق آن را سپری کنند. چنانکه می فرماید: «إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ» [طلاق: 1] «هرگاه خواستید زنان را طلاق دهید، آنها را در زمان [آغاز] عده طلاق دهید [یعنی طلاق در طُهری که با او نزدیکی نکرده است واقع شود]».