آداب الكلام والصمت
از جندب بن عبدالله رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «قَالَ رَجُلٌ: وَاللهِ لا يَغْفِرُ اللهُ لِفُلانٍ، فَقَالَ اللهُ - عز وجل -: مَنْ ذا الَّذِي يَتَأَلَّى عَلَيَّ أنْ لا أغْفِرَ لِفُلانٍ؟ إنِّي قَدْ غَفَرْتُ لَهُ، وَأحْبَطْتُ عَمَلَكَ»: «مردی گفت: قسم به الله که الله فلانی را نمی آمرزد؛ پس الله - عز وجل- فرمود: چه کسی به نام من سوگند ياد می کند که من فلانی را نمی بخشم؟ حال آنکه من او را بخشيدم و عمل تو را باطل و تباه نمودم». و در حدیث ابوهریره آمده است: مردی که این سخن را گفت فردی عابد بود. ابوهریره می گوید: سخنی بر زبان آورد که دنیا و آخرتش را نابود کرد.
عن جندب بن عبد الله -رضي الله عنه- قال: قال رسول الله -صلى الله عليه وسلم-: "قال رجل: والله لا يغفر الله لفلان، فقال الله: من ذا الذي يتألى عليَّ أن لا أغفر لفلان؟ إني قد غفرت له، وأحبطت عملك". وفي حديث أبي هريرة: أن القائل رجل عابد، قال أبو هريرة: "تكلم بكلمة أوبقت دنياه وآخرته".
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم از خطر زبان خبر داده و در مورد آن هشدار می دهد؛ اینکه مردی سوگند یاد کرد الله فلان فرد گنهکار را نمی بخشد؛ گویا به جای الله به قضاوت نشسته و حکم صادر می کند چون معتقد است نزد الله از جایگاه و منزلتی برخوردار است و آن فرد گنه کار هیچ مرتبه و اهمیتی نزد الله ندارد؛ و این مصداق درشتی و بی ادبی در برابر الله می باشد که باعث شقاوت و بدبختی این مرد در دنیا و آخرت شد.