الأنبياء والرسل السابقين عليهم السلام
از ابوعبدالرحمن عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که می گوید: گويا هم اكنون به رسول الله صلى الله عليه وسلم می نگرم كه از پيامبری حكايت می كند كه قومش او را زدند و خون آلودش کردند اما او درحالی كه خون را از چهره اش پاك می کرد، می گفت: «اللَّهمَّ اغْفِرْ لِقَوْمي فإِنَّهُمْ لا يعْلمُونَ»: «يا الله، قوم مرا ببخش که آنها نمی دانند».  
عن أبي عبد الرحمن عبد الله بن مسعود -رضي الله عنه- قال: كَأَنِّي أَنْظُر إلى رسول الله -صلى الله عليه وسلم- يَحْكِي نَبِيًّا من الأنبياء، صلوات الله وسلامه عليهم، ضربه قومه فَأَدْمَوْهُ، وهو يمَسحُ الدَم عن وجهِهِ، يقول: «اللهم اغفر لِقَوْمِي؛ فإنهم لا يعلمون».

شرح الحديث :


پیامبرمان صلی الله علیه وسلم از پیامبری از پیامبران حکایت می کند که قومش او را زدند اما او درحالی که خون را از چهره اش پاک می کرد، برای آنها طلب مغفرت و بخشش می کرد؛ و این نهایت صبر و شکیبایی و بردباری است. و به دعا کردن برای آنها کفایت نکرد، بلکه از باب دلسوزی برای آنان عذر آورد که حقیقت امور را نمی دانند و نسبت به آن جاهل هستند.  

ترجمة نص هذا الحديث متوفرة باللغات التالية