الصيد
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که می گوید: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود: «مَنْ اقْتَنَى كَلْباً - إِلاَّ كَلْبَ صَيدٍ أَو مَاشِيَةٍ - فَإنَّهُ يَنْقُصُ مِنْ أجْرِهِ كُلَّ يَوْمٍ قِيرَاطَانِ»: «هرکس سگی نگه دارَد که سگِ شکار يا برای نگهبانی گلّه نباشد، روزانه دو قيراط از پاداش اعمالش کاسته می شود».  
عن عبد الله بن عمر -رضي الله عنهما- قال: سمعت رسول الله -صلى الله عليه وسلم- يقول: «مَن اقْتَنَى كَلْبًا -إلا كلبَ صَيْدٍ، أو مَاشِيَةٍ- فإنه يَنْقُصُ من أَجْرِهِ كل يوم قِيرَاطَانِ». قال سالم: وكان أبو هريرة يقول: «أو كلبَ حَرْثٍ»، وكان صَاحِبَ حَرْثٍ.

شرح الحديث :


سگ از حیوانات پست و پلید است؛ به همین دلیل شریعت از نگهداری آن نهی می کند؛ چون با ضرر و زیان ها و مفاسدی همراه است و باعث دوری ملائکه ی بزرگوار و نیکوکردار از خانه ای می شوند که در آن سگ وجود دارد. همچنین سبب ترس و ایجاد وحشت و نجاست و ضرر و زیان برای دیگران می باشد. و نگه داشتن آن از بی خردی و نادانی است. و هرکس آن را نگه دارد روزانه از پاداش اعمالش بخش بزرگی کاسته می شود؛ و الله متعال میزان دو قیراط را می داند که چقدر زیاد است. چون با نگهداری سگ و اصرار بر آن، از الله متعال نافرمانی کرده است. اما اگر نیاز به نگهداری سگ باشد، نگهداری آن در یکی از این سه مورد جایز است: برای نگهبانی گوسفندانی که احتمال حمله ی گرگ یا دزد به آنها می رود. نگهبانی از زمین کشاورزی و کشت و کار؛ و نگه داشتن سگ شکاری برای استفاده در شکار. نگه داشتن سگ در این موارد که با منافعی همراه است، مانعی ندارد و ملامتی بر صاحب آن نیست.  

ترجمة نص هذا الحديث متوفرة باللغات التالية