شرح الحديث :

رسول الله صلی الله علیه وسلم در سال ششم هجری برای گزاردن عمره به همراه تعداد زیادی از اصحاب به مکه آمد که کفار قریش برای جنگ با ایشان و بازداشتن پیامبر و صحابه از ادای عمره خارج شدند؛ در نهایت میان دو طرف صلح برقرار شد؛ یکی از بندهای صلح نامه این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم و اصحابش در این سال بازگردند و سال بعد برای ادای عمره آمده و سه روز در مکه حضور داشته باشند؛ پس رسول الله و صحابه در سال هفتم هجری جهت عمرة القضا به مکه آمدند. این بود که مشرکان جهت آرام کردن خود و از روی دشمنی و کینه ای که داشتند به یکدیگر گفتند: کسانی نزد شما خواهند آمد که تب يثرب آنها را ضعيف و درمانده کرده است. زمانی که این خبر به رسول الله صلی الله علیه وسلم رسید، تصمیم گرفت به آنها پاسخ گفته و آنان را به خشم آورد؛ بنابراین به اصحابش دستور داد تا با سرعت طواف کنند و تنها در بین رکن یمانی و رکنی که در آن حجر الاسود قرار دارد، راه بروند؛ و این از روی مهربانی و شفقت پیامبر نسبت به آنها بود. چون مشرکان آنها را در بین این دو رکن نمی دیدند؛ مشرکانی که در کوه قیقعان مستقر شده بودند تا مسلمانان را درحال طواف ببینند؛ اما این رفتار مسلمانان آنان را چنان خشمگین کرد که گفتند: حرکت آنها همچون آهو است؛ از آن زمان این کیفیت در طواف، به سنتی برای طواف کنندگان تبدیل شد تا یادآور وضعیت سلف و گذشتگان مان و اقتدا به آنها در موضع گیری ها نیکوی شان و صبر و استقامت والای شان و اعمال گرانقدری باشد که جهت نصرت و یاری دین و اعلای کلمه ی الله از انجام آنها دریغ نکردند؛ الله متعال پیروی از آنها و دنبال کردن راه و روش آنها را روزی مان گرداند. راه رفتن بین دو رکن و ترک به اصطلاح رمل، منسوخ می باشد؛ و دلیل آن نهی رسول الله از این مساله در حجة الوداع است؛ چنانکه امام مسلم از جابر و عبدالله بن عمر رضی الله عنهم روایت کرده که می گویند: رسول الله صلی الله علیه وسلم سه بار از حجر تا حجر با سرعت و چهار بار را به صورت عادی راه می رفت.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية الفرنسية الإسبانية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية الروسية الصينية