اثر کوتاهی است که به بحث دربارۀ نحوۀ فراگیری و استدلال دینی توسط صحابۀ پیامبر اختصاص دارد. جریانهای فکری جدیدی که در جهان اسلام به نام «دگراندیش» یا «روشنفکر» پدید آمدهاند، پیروی از صحابۀ رسول الله را در فهم اصول دین ناکافی میدانند و بعضاً با آن مخالفند؛ زیرا این کار را همسو با مقتضیات زمان و مکان نمیدانند. نویسنده در کتاب حاضر، ابتدا شیوۀ فهم دین و راههای مختلف این مهم را ذکر میکند و در ادامه، توضیح میدهد که درک صحابه از نصوص قرآن و حدیث بر چه مبنایی استوار گشته است و چرا باید به عنوان معیار شناخت دین در نظر گرفته شود. او در بخش پایانی، رایجترین پرسشها و شبهاتی را که در این زمینه مطرح میگردد نقل میکند و به آنها پاسخ میگوید.