البحث

عبارات مقترحة:

الرءوف

كلمةُ (الرَّؤُوف) في اللغة صيغةُ مبالغة من (الرأفةِ)، وهي أرَقُّ...

الحافظ

الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحافظ) اسمٌ...

المنان

المنّان في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فعّال) من المَنّ وهو على...

از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «بِئْسَ مَا لأَحَدِهِمْ أَنْ يَقُولَ: نَسِيتُ آيَةَ كَيْتَ وَكَيْتَ، بَلْ نُسِّيَ، وَاسْتَذْكِرُوا الْقُرْآنَ، فَإِنَّهُ أَشَدُّ تَفَصِّيًا مِنْ صُدُورِ الرِّجَالِ مِنَ النَّعَمِ»: «چقدر بد است برای كسی كه می گويد: فلان و فلان آيه را فراموش كرده ام. بلكه فراموش می شود. قرآن را زياد تلاوت كنيد زيرا قرآن، سريع تر از فرار كردن شتر، از سينه ی مردم می گريزد».

شرح الحديث :

در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم کسی را که می گوید: فلان و فلان آیه را فراموش کردم، نکوهش می کند، زیرا این سخن نشان از تساهل و غفلت در مراقبت از حفظ قرآن دارد؛ بلکه وی دچار فراموشی شده است، یعنی: بخاطر تساهل و کوتاهی در تکرار قرآن، با فراموشی آن مجازات شده است. سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم به مواظبت و استمرار بر تلاوت و تکرار و مدارسه ی قرآن فرمان می دهد؛ زیرا قرآن زودتر از شتر، از سینه های مردم می رود. دلیل ذکر شتر این است که شتر بیش از تمام حیوانات اهلی، اهل فرار و گریز است و دست یافتن به شتر پس از فرار کردن آن بسیار مشکل است.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية