الأول
(الأوَّل) كلمةٌ تدل على الترتيب، وهو اسمٌ من أسماء الله الحسنى،...
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم چنان تشهد را به ما می آموخت که سوره ای از قرآن را به ما آموزش می داد؛ و می فرمود: «التَّحِيَّاتُ الْمُبَارَكَاتُ، الصَّلَوَاتُ الطَّيِّبَاتُ لِلَّهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ، السَّلَامُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِينَ، أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ»: «تمام درودها و سلام های با برکت و پاک و خوب و نيکو، برای الله است؛ درود و رحمت و برکات الله بر شما ای رسول خدا و درود و سلام بر ما و بر بندگان صالح و درستکار الله؛ گواهی می دهم که هيچ معبود بر حقی جز الله نيست و شهادت می دهم که محمد فرستاده ی الله است». و در روایت ابن رُمْح آمده است: «چنانکه به ما قرآن می آموخت».
شرح الحديث :
این حدیث شریف، بیانگر صیغه ی تشهد می باشد و اینکه رسول الله صلی الله علیه وسلم همچون آموزش دادن آیات قرآن به صحابه، مشتاق آموزش دادن آن به صحابه بوده است؛ و صیغه ی مذکور عبارت است از: «التَّحِيَّاتُ الْمُبَارَكَاتُ، الصَّلَوَاتُ الطَّيِّبَاتُ لِلَّهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ، السَّلَامُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِينَ، أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ»؛ و این صیغه مشابه صیغه ی مشهور وارد شده از ابن مسعود رضی الله عنه می باشد و تفاوت آن در افزایش «الْمُبَارَكَات» و حذف واو در دو کلمه ی بعد می باشد. و متنوع خواندن تشهد بر مبنای صیغه هایی که وارد شده، مشروع می باشد.