القيوم
كلمةُ (القَيُّوم) في اللغة صيغةُ مبالغة من القِيام، على وزنِ...
از قیس بن طلق روایت است که می گوید: در روزی از روزهای رمضان، طلْق بن علی را ملاقات کردیم که نزد ما مانده و با ما افطار کرد؛ آن شب را برخاست و برای ما نماز گزارد و وتر خواند. سپس به مسجدش رفت و با اصحابش نماز خواند تا اینکه تنها نماز وتر باقی ماند که برای ادای آن مردی را امام کرد و گفت: برای دوستانت وتر بخوان؛ من از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود: «لَا وِتْرَانِ فِي لَيْلَةٍ»: «در یک شب دو نماز وتر نیست».
شرح الحديث :
در این حدیث صحابه ی بزرگوار طلق بن علی رضی الله عنه از عمل خود خبر می دهد که در ابتدای شب با اهل خود نماز وتر می خواند، سپس با قوم خود نماز خوانده و برای آنها وتر نمی خواند و کسی دیگر را برای امامت وتر جلو می فرستد؛ چون از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیده که از دو بار خواندن نماز وتر در یک شب نهی کرده است.