الغفور
كلمة (غفور) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فَعول) نحو: شَكور، رؤوف،...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «إِذَا أَتَى أحَدَكُمْ خَادِمُهُ بِطَعَامِهِ، فَإنْ لَمْ يُجْلِسْهُ مَعَهُ، فَلْيُنَاوِلْهُ لُقْمَةً أَوْ لُقْمَتَيْنِ أَوْ أُكْلَةً أَوْ أُكْلَتَيْنِ؛ فَإنَّهُ وَلِيَ عِلاَجَهُ»: «هرگاه خدمتکارِ يکی از شما برايش غذا آورد، اگر او را با خود - سرِ سفره - ننشاند، لااقل يکی دو لقمه به او بدهد؛ زيرا او زحمت تهيه ی غذا را کشيده است».
شرح الحديث :
در این حدیث آمده که چون خدمتکار یا برده ای غذایی را برای آقایش تدارک دید، از مروت و جوانمردی و خوشرفتاری است که آقایش چیزی از این غذا به او بدهد و او را از آن محروم نکند؛ چون برای درست کردن آن زحمت کشیده و غذا را برای او آماده کرده است؛ و درست نیست که این برده از این غذا نچشد؛ بلکه آقایش از آن غذا به وی بدهد تا دلش را به دست آورده و خستگی اش را به در آرد.