و - ای رسول- وقتی به کسی‌که الله با نعمت اسلام بر او نعمت بخشیده بود، و تو با آزادسازی، بر او نعمت بخشیده بودی- منظور زید بن حارثه t است آن‌گاه که برای گرفتن مشورت در مورد طلاق همسرش زینب بنت جحش رضی الله عنها نزدت آمد- می‌گفتی: همسرت را نزد خویش نگه دار و او را طلاق نده، و از الله با فرمان‌برداری از اوامرش و اجتناب از نواهی‌اش بترس. و -ای رسول- ازدواج تو با زینب را که الله بر تو وحی کرد از ترس مردم در نفس خویش پنهان می‌کردی و الله به زودی طلاق او توسط زید سپس ازدواج تو با او را آشکار خواهد کرد و الله سزاوارتر است که در این امر از او بترسی. پس هرگاه زید او را رها کرد و از وی روی گرداند و طلاقش داد او را به نکاح تو درآوردیم؛ تا بر مؤمنان گناهی در ازدواج ‌کردن با همسران پسرخوانده‌های‌شان نباشد به شرط اینکه آنها را طلاق دهند و عده‌شان سپری شود، و فرمان الله بدون هیچ مانع و حایلی انجام‌شدنی است.