- ای رسول- هیچ گروهی را نمی‌یابی که هم به الله و روز آخرت ایمان داشته باشند و هم کسانی را که با الله و رسولش دشمنی کرده‌اند دوست بدارند و به دوستی بگیرند. هر چند این دشمنانِ الله و رسولش، پدرانشان، یا پسرانشان، یا برادرانشان، یا افراد قبیله‌ای که به آن تعلق دارند باشند؛ زیرا ایمان از دوستی با دشمنان الله و رسولش بازمی‌دارد، و نیز رابطۀ ایمانی از تمام روابط بالاتر است، و هنگام تعارض بر سایر روابط مقدم می‌شود. اینها که با دشمنان الله و رسولش دوستی نمی‌کنند - هر چند نزدیکان‌شان باشند- همان کسانی هستند که الله ایمان را در دل‌های‌شان ثابت گردانیده است؛ پس تغییر نمی‌کند، و آنها را به برهان و نوری از جانب خویش تقویت کرده است، و در روز قیامت آنها را وارد بهشت‌هایی می‌کند که رودها از زیر کاخ‌ها و درختانش جاری است و برای همیشه در آن می‌مانند، و نعمت‌هایش نه از آنها قطع می‌شود و نه خودشان در آنجا از بین می‌روند. الله به گونه‌ای از آنها راضی شده است که دیگر هرگز بر آنها خشم نمی‌گیرد، و آنها نیز به‌سبب نعمت‌های جاویدانی که الله برای‌شان عطا کرده است، از او تعالی راضی شده‌اند؛ که از جمله این نعمت‌ها، رؤیت الله سبحانه است. آنها که صفات مذکور را دارند، لشکریان الله هستند که آنچه را به آن فرمان داده اجرا می‌کنند، و از آنچه از آن نهی فرموده دست می‌کشند. بدانید که لشکریان الله به‌سبب اینکه در دنیا و آخرت به خواستۀ خویش می‌رسند و از آنچه می‌ترسند نجات می‌یابند همان رستگاران هستند.