شرح الحديث :

مکان ها و زمان ها و دیگر اشیا، از این جهت مقدس و بزرگ نیستند که ذاتا مورد تعظیمِ عبادت قرار بگیرند؛ بلکه این شریعت است که بیانگر تقدیس و بزرگی آنها می باشد؛ بر این اساس عمر بن خطاب رضی الله عنه که در میان حجاجی است که تازه از عبادت بت ها و تعظیم آنها دست کشیده اند، کنار حجر الاسود آمده و بیان می کند که این سنگ را از پیش خود نمی بوسد و بزرگش نمی شمارد یا با این باور و تصور چنین رفتاری در قبال آن ندارد که سود و ضرری از آن عاید کسی می شود، بلکه دلیل این بوسیدن و تعظیم را عبادتی می داند که آن را از شارع و قانونگذار صلی الله علیه وسلم دریافت کرده است؛ چون دیده که پیامبر صلی الله علیه وسلم این سنگ را می بوسد، پس آن را می بوسد تا به او اقتدا کرده و از وی پیروی کرده باشد، نه اینکه از پیش خود و با تکیه بر رای و نظر خود و ایجاد بدعت چنین کرده باشد.

ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية

العربية الإنجليزية التركية الأردية الأندونيسية البوسنية البنغالية الصينية