الشهيد
كلمة (شهيد) في اللغة صفة على وزن فعيل، وهى بمعنى (فاعل) أي: شاهد،...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید: گفته شد: ای رسول خدا، گرامی ترين مردم کيست؟ فرمود: «أَتْقَاهُمْ»: «پرهيزکارترين آنان». گفتند: سؤال ما اين نيست. پيامبر ﷺ فرمود: «فَيُوسُفُ نَبِيُّ اللَّهِ، ابْنُ نَبِيِّ اللَّهِ، ابْنِ نَبِيِّ اللَّهِ، ابْنِ خَلِيلِ اللَّهِ»: «يوسف، پيامبر خدا و فرزند پيامبر خدا فرزند پيامبر خدا فرزند خليل خدا». گفتند: سؤال ما اين نيست. فرمود: «فَعَنْ مَعَادِنِ الْعَرَبِ تَسْأَلُونِي؟ خِيَارُهُمْ فِي الْجَاهِلِيَّةِ خِيَارُهُمْ فِي الاسْلامِ إِذَا فَقُهُوا»: «پس درباره ی اصل و نسب عرب ها می پرسيد. آنان كه در جاهليت بهترين مردم بودند، در اسلام نيز بهترين مردم هستند؛ البته به شرطی که شناخت و دانش دينی داشته باشند».
در این حدیث آمده که گرامی ترین مردم از نظر اصل و نسب، همان کسانی هستند که در جاهلیت بهترین مردم بودند؛ به شرطی که شناخت و دانش دينی داشته باشند؛ به عنوان مثال معروف است که بنی هاشم بهترین مردم از میان قریش در اسلام بودند، اما به شرطی که در دین الله شناخت و دانش لازم را داشته باشند و احکام آن را بیاموزند؛ و اگر فهم و دانش دینی کسب نکردند، شرافت نسبی برای صاحبش شفاعت نمی کند؛ هرچند نسب وی بزرگ باشد و از بهترین عرب ها از نظر اصل و نسب باشد؛ چنین فردی از گرامی ترین مردم نزد الله نیست همچنان که از بهترین مردم هم نیست؛ بنابراین انسان با نسبش شریف است به شرطی که فهم و دانش در دین داشته باشد.