الغفور
كلمة (غفور) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فَعول) نحو: شَكور، رؤوف،...
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که پيامبر صلى الله عليه و سلم سوار بر شترش به هر سمتی که بود، نماز نافله می خواند و با سرش [جهت رکوع و سجده] اشاره می کرد. و ابن عمر این کار را انجام می داد. و در روایتی آمده است: بر روی شترش نماز وتر می خواند. و در روایت مسلم آمده است: جز اینکه بر شترش نماز فرض نمی خواند. و در روایت بخاری آمده است: «جز فرایض».
رسول الله صلی الله علیه وسلم فقط نماز نافله را سوار بر شترش می خواند، فرقی نمی کرد رو به قبله بود یا جهت دیگری؛ در این وضعیت به هر سمتی که بود نماز نافله می خواند و جهت رکوع و سجده اشاره می کرد و خود را به سختی نمی انداخت و تکلف به خرج نمی داد که پیاده شود و بر روی زمین رکوع و سجده نموده و در جهت قبله نماز بخواند. در این مورد فرقی نمی کرد نمازی که خوانده می شود نفل مطلق باشد یا از رواتب یا از نمازهایی باشد که سبب دارند؛ اما رسول الله صلی الله علیه وسلم در این وضعیت نماز فرض نمی خواند. همچنین سوار بر شترش نماز وتر می خواند.