از ابن عباس و عمران بن حصین رضی الله عنهم روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «اطَّلَعْتُ فِي الْجَنَّةِ فَرَأَيْتُ أَكْثَرَ أَهْلِهَا الْفُقَرَاءَ، وَاطَّلَعْتُ فِي النَّارِ فَرَأَيْتُ أَكْثَرَ أَهْلِهَا النِّسَاءَ»: «به بهشت سر زدم و ديدم که بيشتر بهشتيان فقرا هستند؛ و به دوزخ سر زدم، ديدم که بيشتر دوزخيان را زنان تشکیل می دهند».
شرح الحديث :
در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که از بهشت سر زده و مشاهده نموده که بیشترین بهشتیان را فقرا تشکیل می دهند؛ چون چیزی ندارند که سبب طغیان شان شود و بی چیز و فروتن هستند؛ هرکس تاملی در آیات داشته باشد با این صحنه مواجه می شود که اغلب و اکثر کسانی که پیامبران را تکذیب کردند، اشراف و ثروتمندان بودند و از سوی دیگر، این فقرا و مستضعفان بودند که از پیامبران پیروی می کردند؛ و به همین دلیل هم بیشترین جمعیت بهشتیان را تشکیل می دهند. این حدیث بیانگر فضل هر فقیری بر هر ثروتمندی نیست بلکه به این معناست که در بهشت، جمعیت فقرا از ثروتمندان بیشتر است و این واقعیت را بیان می کند. و البته فقر و تنگدستی سبب بهشتی شدن آنها نبوده است هرچند از حساب شان کاسته است، بلکه به این دلیل وارد بهشت شدند که افراد نیک و صالحی بودند؛ و اگر فرد فقیر نیک و صالح نباشد، فضل و برتری ندارد. چنانکه رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که از آتش دوزخ سر زده و بیشترین دوزخیان را زنان دیده است چون به عادت های بدی می پردازند که بر طبیعت و سرشت آنها غلبه داشته و متعلق به آنان است از جمله نا سپاسی از شوهر و لعن و نفرین زیاد؛ بنابراین بر آنها واجب است که به دین خود پایبند باشند تا از دوزخ و آتش آن در امان بمانند.