الواحد
كلمة (الواحد) في اللغة لها معنيان، أحدهما: أول العدد، والثاني:...
از ابوامامه رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله ﷺ دعای بسياری کرد که چیزی از آن را حفظ نکرديم؛ گفتيم: ای رسول خدا، دعای بسيار کردی و ما نتوانستيم چيزی از آن را به خاطر بسپاريم. فرمود: «ألا أدُلُّكُمْ عَلَى مَا يَجْمَعُ ذَلِكَ كُلَّهُ؟ تَقُولُ: اللَّهُمَّ إنِّي أسَألُكَ مِنْ خَيْر مَا سَأَلَكَ مِنْهُ نَبِيُّكَ محمَّدٌ ﷺ؛ وأعوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا استَعَاذَ مِنْهُ نَبِيُّكَ مُحَمَّدٌ ﷺ؛ وأنتَ المُسْتَعانُ، وَعَليْكَ البَلاَغُ، وَلا حَولَ وَلا قُوَّةَ إِلا باللهِ»: «آيا شما را به چيزی رهنمون شوم که همه ی آن دعا را در خود داشته باشد؟ بگو: بار الها، من از تو بهترين چيزی را که پيامبرت محمد ﷺ از تو درخواست کرد، تقاضا می کنم و از شرّ آنچه پيامبرت محمد ﷺ از آن به تو پناه جُست، پناه می جويم. از تو درخواست ياري می شود و کفايت با توست و هيچ بازدارنده ای (از گناه) و هيچ نيرويی (برای اطاعت) جز به خواست و توفيقِ تو وجود ندارد».
شرح الحديث :
دعا عبادتی است که پاداش بزرگی دارد و رسول الله صلی الله علیه وسلم زیاد دعا می کرد تا جایی که برخی صحابه نمی توانستند بسیاری از این دعاها را حفظ کرده و به خاطر بسپارند؛ بنابراین از این خیر بزرگ می پرسیدند تا از آن بهره مند شده و آن را به دست بیاورند. این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم آنها را به دعای جامع، مختصر و آسانی رهنمون داشت که خیر دنیا و آخرت را در بردارد و جایگزین خوبی برای دعاهایی است که حفظ شان نکرده اند؛ و به وسیله ی آن خیری را که می خواهند کسب می کنند. هرچند این حدیث ضعیف است اما معنای این دعا درست بوده و دعا کردن به وسیله ی آن جایز و روا می باشد، چون اصل در دعا جواز آن است.