الآخر
(الآخِر) كلمة تدل على الترتيب، وهو اسمٌ من أسماء الله الحسنى،...
از ام المومنین عایشه رضی الله عنها روایت است که می گوید: ام سلمه از کنیسه و تصاویری در آن برای رسول الله صلی الله علیه وسلم گفت که در سرزمین حبشه دیده بود؛ پس رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «أُولَئِكَ إذَا مَاتَ فِيهِمْ الرَّجُلُ الصَّالِحُ أو الْعَبْدُ الصَّالِحُ بَنَوْا عَلَى قَبْرِهِ مَسْجِداً، وَصَوَّرُوا فِيهِ تِلْكَ الصُّوَرَ، أُولَئِكَ شِرَارُ الْخَلْقِ عِنْدَ اللَّهِ»: «آنان کسانی هستند که چون مردی یا بنده ای نیک و صالح در میان آنها فوت می کند، بر قبر وی مسجدی می سازند و چنان تصاویری در آن می کشند؛ آنها بدترین مردم نزد الله هستند».
درحالی که رسول الله صلی الله علیه وسلم در بیماری وفات است، ام سلمه رضی الله عنه نزد ایشان به توصیف تصاویر انسان هایی در معبد نصاری می پردازد که آنها را در حبشه دیده است؛ لذا رسول الله صلی الله علیه وسلم به علت کشیدن این تصاویر اشاره می کند که غلو در بزرگداشت افراد نیک و صالح است و همین امر باعث شده بر قبور آنها مساجدی بنا کنند و تصاویری از آنها به تصویر بکشند؛ سپس حکم کسی را بیان می کند که چنین عملی داشته باشد و او را از بدترین مردم می شمارد؛ چون دو عمل ممنوع و ناروا را با هم انجام می دهد: هم گرفتار فتنه ی قبور شده که بر آنها مسجد می سازد و هم دچار فتنه ی تعظیم و بزرگداشت تصاویری می شود که به شرک می انجامد.