الحافظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحافظ) اسمٌ...
از عبدالله بن عمرو بن عاص رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ رَدَّتْهُ الطِّيَرَةُ عَنْ حَاجَته، فَقَدْ أَشْرَكَ»: «هرکس فال گرفتن او را از نیازش باز دارد، دچار شرک شده است». گفتند: کفاره ی آن چیست؟ فرمود: این است که بگویی: «اللهُمَّ لَا خَيْرَ إِلَّا خَيْرُكَ، وَلَا طَيْرَ إِلَّا طَيْرُكَ، وَلَا إِلَهَ غَيْرُكَ»: «یا الله، هيچ خيری جز آنچه تو آن را خير گردانيده ای و نيز هيچ شرّی جز آنچه تو مقدّرش فرموده ای وجود ندارد و هيچ معبود راستينی جز تو نيست».
شرح الحديث :
در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که هرکس فال گرفتن او را از تصمیمی که گرفته بازدارد، مرتکب نوعی شرک شده است؛ و زمانی که صحابه از ایشان در مورد کفاره ی این گناه بزرگ می پرسند، آنان را به گفتن این عبارات گرانقدر و گرامی با مضمون واگذاری امور به الله متعال و نفی قدرت از غیر او راهنمایی می کند.