السيد
كلمة (السيد) في اللغة صيغة مبالغة من السيادة أو السُّؤْدَد،...
از عبدالله بن عمرو بن عاص رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ رَدَّتْهُ الطِّيَرَةُ عَنْ حَاجَته، فَقَدْ أَشْرَكَ»: «هرکس فال گرفتن او را از نیازش باز دارد، دچار شرک شده است». گفتند: کفاره ی آن چیست؟ فرمود: این است که بگویی: «اللهُمَّ لَا خَيْرَ إِلَّا خَيْرُكَ، وَلَا طَيْرَ إِلَّا طَيْرُكَ، وَلَا إِلَهَ غَيْرُكَ»: «یا الله، هيچ خيری جز آنچه تو آن را خير گردانيده ای و نيز هيچ شرّی جز آنچه تو مقدّرش فرموده ای وجود ندارد و هيچ معبود راستينی جز تو نيست».
در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که هرکس فال گرفتن او را از تصمیمی که گرفته بازدارد، مرتکب نوعی شرک شده است؛ و زمانی که صحابه از ایشان در مورد کفاره ی این گناه بزرگ می پرسند، آنان را به گفتن این عبارات گرانقدر و گرامی با مضمون واگذاری امور به الله متعال و نفی قدرت از غیر او راهنمایی می کند.