اللطيف
كلمة (اللطيف) في اللغة صفة مشبهة مشتقة من اللُّطف، وهو الرفق،...
از عبادة بن صامت رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ شَهِدَ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَه، وأَنَّ مُحمَّدًا عبْدُهُ وَرَسُولُه، وأَنَّ عِيسى عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُه، وَكَلِمَتُهُ أَلْقاها إِلى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْه، وأَنَّ الجَنَّةَ حَقٌّ وَالنَّارَ حَقٌّ، أَدْخَلَهُ اللَّهُ الجَنَّةَ عَلى ما كانَ مِنَ العمَلِ»: «هرکس گواهی دهد که معبود به حقی جز الله وجود ندارد، یکتاست و شریکی ندارد و محمد بنده و فرستاده ی اوست و شهادت دهد که عيسی بنده و فرستاده ی الله و کلمه ی اوست که به مريم القا کرد و نيز مخلوق او می باشد و گواهی دهد که بهشت و دوزخ هر دو حق است، الله متعال با هر عملی که داشته باشد، (سرانجام) او را وارد بهشت می کند».
شرح الحديث :
این حدیث خبر می دهد که هرکس کلمه ی توحید را بر زبان آورده و تلفظ کند و معنای آن را بداند و به مقتضای آن عمل کند؛ و به بنده بودن محمد صلی الله علیه وسلم و رسالتش گواهی دهد و نیز به بندگی و رسالت عیسی علیه السلام اعتراف نماید و اینکه با کلمه ی «کن» خلق شده و مادرش از تهمت های یهودیان پاک و مبراست؛ و به وجود بهشت برای مومنان و دوزخ برای کافران اعتقاد داشته باشد و با این اعتقاد و باورها بمیرد، عملش به هر صورت که باشد، وارد بهشت می شود.