الحيي
كلمة (الحيي ّ) في اللغة صفة على وزن (فعيل) وهو من الاستحياء الذي...
از ابوموسی اشعری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا مَرِضَ الْعَبْدُ أَوْ سَافَرَ كُتِبَ لَهُ مِثْلُ مَا كَانَ يَعْمَلُ مُقِيمًا صَحِيحًا»: «هرگاه بنده ای بيمار شود و يا به مسافرت برود، پاداش اعمالی كه در زمان صحت و اقامت انجام می داده، برای او ثبت می شود».
در صورتی که عادت معمول مسلمانی این بوده که عمل صالحی را به وقت سلامتی و تندرستی انجام می داده است، وقتی بیمار شود و در اثر بیماری نتواند آن عمل را انجام دهد، اجر و پاداش آن به طور کامل برای او ثبت می شود همچنان که در زمان سلامتی آن را انجام می داده و پاداش آن را برای خود ثبت می کرده است. همچنین زمانی که سفر یا هر عذر دیگری مانند عادت ماهانه ی زنان، مانع انسان از انجام عمل مذکور شوند، وضعیت به همین ترتیب خواهد بود.