السبوح
كلمة (سُبُّوح) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فُعُّول) من التسبيح،...
از سعد بن ابی وقاص رضی الله عنه روایت است که می گوید: با رسول الله ﷺ از مکه به قصد مدينه حرکت کرديم؛ هنگامی که به نزديکیِ «عَزوَراء» رسيديم، رسول الله ﷺ پياده شد و دستانش را بلند کرد و مدتی دعا نمود و سپس به سجده افتاد و مدتی طولانی در سجده ماند؛ آنگاه برخاست و مدتی دستانش را بلند کرد و باز به سجده رفت - و اين کار را سه بار تکرار نمود - و فرمود: «إنِّي سَألتُ رَبِّي، وَشَفَعْتُ لأُمَّتِي، فَأعْطَانِي ثُلُثَ أُمَّتِي، فَخَرَرْتُ سَاجِداً لِرَبِّي شُكْراً، ثُمَّ رَفَعْتُ رَأسِي، فَسَألْتُ رَبِّي لأُمَّتِي، فَأعْطَانِي ثُلُثَ أُمَّتِي، فَخَرَرْتُ سَاجِداً لِرَبِّي شُكْراً، ثُمَّ رَفَعْتُ رَأسِي، فَسَألْتُ رَبِّي لأُمَّتِي، فَأعْطَانِي الثُّلثَ الآخَرَ، فَخَرَرْتُ سَاجِداً لِرَبِّي»: «من از پروردگارم - نجات امتم را - درخواست کردم و برای امتم شفاعت نمودم که الله متعال يک سومِ امتم را به من بخشيد؛ لذا برای پروردگارم سجده ی شکر گزاردم. سپس سرم را بلند کردم و از پروردگارم - نجات امتم را - درخواست کردم و برای امتم شفاعت نمودم که الله متعال يک سومِ ديگر از امتم را به من بخشيد؛ لذا برای پروردگارم سجده ی شکر گزاردم. آنگاه سرم را بلند کردم و از پروردگارم - نجات امتم را - درخواست کردم و برای امتم شفاعت نمودم که الله متعال يک سومِ ديگر از امتم را به من بخشيد؛ لذا برای پروردگارم سجده ی شکر گزاردم».
سعد رضی الله عنه می گوید: همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم از مکه به سوی مدینه خارج شدیم؛ وقتی به محلی بین مکه و مدینه به نام عزوراء رسیدیم، رسول الله صلی الله علیه وسلم از شترش پیاده شد و دستانش را بالا برده و مدتی به درگاه الله متعال دعا کرد؛ سپس به سجده افتاد و سجده اش را طولانی کرد و چون سر از سجده برداشت، دستانش را بالا برد و دوباره مدتی دعا کرد؛ سپس به سجده افتاد و این کار را سه بار تکرار کرد؛ و فرمود: «من از پروردگارم نجات امتم را خواستم؛ و برای امتم شفاعت نمودم؛ در بار اول که دعا کردم ورود یک سوم امتم به بهشت را به من بخشید. بنابراین جهت شکر و سپاسگذاری به سجده افتادم. سپس سرم را از سجده ی شکر بلند کردم و نجات امتم را از پروردگارم خواستم و برای امتم شفاعت کردم که الله متعال ورود یک سوم امتم به بهشت را به من بخشید. بنابراین جهت شکر و سپاسگذاری به سجده افتادم؛ سپس برای بار دوم سرم را از سجده ی شکر برداشتم و از پروردگارم نجات امتم را خواستم و برای امتم شفاعت نمودم که ورود یک سوم دیگر از امتم به بهشت را به من بخشید. بنابراین برای بار سوم جهت شکر و سپاسگذاری، برای پروردگارم به سجده افتادم.